نوشته شده در

ساز بندیر

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
ساز بندیر

بندیر (انگلیسی: bendir؛ عربی: بندیر؛ جمع: بنادیر)، یک ساز کوبه‌ای قاب‌دار است با قابی چوبی و پوستی که بر روی آن کشیده شده‌است. واژه بندیر در زبان ترکی استانبولی به معنی ساز کوبه‌ای قابدار بزرگ دستی است.

بندیر به عنوان ساز سنتی در آفریقای شمالی، و همچنین در مصر باستان و بین‌النهرین استفاده می‌شده‌است. و در شمال آفریقا به عنوان ساز سنتی استفاده می‌شود. این ساز اساساً در کشورهای مراکش، الجزایر، تونس، لیبی و گاهی در مصر استفاده می‌شود.

بندیر در مراسم خاص صوفی‌ها نیز استفاده می‌شود. مشخصه مراسم صوفی‌ها استفاده از موسیقی، ریتم، حرکات موزون (رقص سماع) برای رسیدن به خودآگاهی است.

بندیر برخلاف تمبورین یا «دایره زنگی» فاقد سنج یا زنگوله است و بجای آن اغلب یک یا چند زه دارد که از روده حیوانات ساخته شده و در قطر قاب کشیده شده‌است. وقتی با انگشتان یا کف دست به پوست ضربه زده می‌شود صدای وزوز مانندی از آن ایجاد می‌شود. همانند اکثر سازهای کوبه‌ای قابدار، بندیر نیز از یک قاب چوبی که پوست روی آن کشیده شده‌است ساخته می‌شود.

یک سوراخ کوچک در قسمت تحتانی قاب این ساز برای ایجاد تعادل وجود دارد که با قرار دادن انگشت شصت دست چپ در آن به حفظ تعادل در هنگام نوازندگی کمک می‌شود.

نسخه‌ای از بندیر در ایرلند وجود دارد که به نام بادران (انگلیسی: Bodhrán) معروف است که معمولاً با ضربه چوب نواخته می‌شود.

قطر قاب بندیر حدوداً بین ۳۵ تا۴۰ سانتی‌متر است.
[/av_textblock]

[av_gallery ids=’425,426,427,428,429,430,431,432,433,434,435,436,437,438,440,441,442′ style=’thumbnails’ preview_size=’portfolio’ crop_big_preview_thumbnail=’avia-gallery-big-crop-thumb’ thumb_size=’portfolio’ columns=’5′ imagelink=’lightbox’ lazyload=’avia_lazyload’]

نوشته شده در

ضرب زورخانه

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
ضرب زورخانه گونه‌ای ساز کوبه‌ای است که در زورخانه‌ها نواخته می‌شود. این ضرب از ابزارهای کار مرشد زورخانه است. مرشد با این ضرب ریتم‌هایی را می‌نوازد و شعرهایی می‌خواند. ورزشکاران زورخانه حرکات خود را با این ریتم هماهنگ می‌کنند.

این ضرب از یک کاسهٔ سفالی شبیه به گلدان و کوزه ساخته می‌شود و سپس از پوست بز که بر روی این کاسه ضرب کشیده می‌شود برای نواختن ضرب استفاده می‌شود. وزن ضرب از ۱۰ تا۲۰ کیلو متنوع می‌باشد. ضرب زورخانه باید کاملاً به صورت دایره باشد و هرگونه ترک در آن صدای ضرب را خراب می‌کند. نحوهٔ پوست گرفتن ضرب بدین شکل است که ابتدا پس از دباغی پوست آن را در آب گذاشته و پس از نرم شدن آن را روی ضرب گذاشته و پوست را می‌کشند تا سفت شود. سپس با استفاده از سریش آن را به کناره‌های ضرب می‌چسبانند و با پارچه یا لنگ سفت می‌کنند.

به طور کلی دو نوع ریتم در ضرب زورخانه‌ای می‌توان به آن اشاره کرد، ۱-ریتم‌های سنتی ۲- ریتمهای مدرن (امروزی)؛ که در حال حاضر همین ریتم‌های مدرن مورد استفادهٔ مرشدان است و مرشدان کمتری هستند که ریتم‌های سنتی را بنوازند.

ریتم‌های ضرب زورخانه عبارت اند از: زیر و بم (قسمت کناره ضرب و قسمت وسط ضرب)
[/av_textblock]

نوشته شده در

ساز کوزه

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
ساز کوزه

کوزه یا اودو درام نوعی ساز کوبه‌ای است، که از سفال یا سرامیک ساخته می‌شود.
این ساز با الگو گرفتن از ساز آفریقایی Udu که اصالتاً سازی نیجریه‌ای است ساخته شده‌است. نسخه ی سفالی و قدیمی این ساز در ایران جهله نام دارد که در موسیقی بندرعباس و برخی شهرهای دیگر جنوب ایران استفاده ی بسیار دارد. نسخه ی هندی این ساز گاتام نام دارد.

تاریخچه ساز کوزه

کوزه،‌سازی است خود صدا و از جنس سفال که با ضربه مستقیم نواخته می‌شود. این ساز با شکل‌ها و شیوه‌های نواختن گوناگون در استان‌های هرمزگان، کرمان و سیستان و بلوچستان دیده می‌شود.امروزه کوزه‌های هرمزگان و سیستان بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در هرمزگان کوزه را با نام جله می‌شناسند و نحوه نواختن آن با کوزه سیستان متفاوت است. کوزه سیستانی دارای روش ساخت، پخت و همچنین خاک متفاوتی است و معمولاً آن را در کنار سینی گذاشته و می نوازند. بر خلاف تصور، کوزه با وجود سادگی ساختمان دارای صدادهی و توانایی‌های بسیار بالایی در اجرای قطعات و ریتم‌های مختلف است، که مورد توجه قرار نگرفته‌است و اکثر نوازندگان و آهنگسازان به صورت افکتیو از آن استفاده می‌کنند یا آن را به عنوان‌سازی مستقل نمی‌شناسند.

مسئله دیگر در چند سال اخیر در بین نوازندگان و بخصوص کوبه‌ای نوازان دیده می‌شود، نواختن سازهای کوبه‌ای خصوصاً کوزه با تفکری اشتباه است، به صورتی که آن را همانند دف و تنبک با همان لحن می نوازند که البته شیوه نادرستی است. چون هر سازی باید با توّجه به نوع صدادهی و لحن مخصوص خود نواخته شود و باید از ترکیبات ریتمیک متناسب با هویت ساز استفاده نمود.

ساز کوزه افزون بر این که خاستگاه ایرانی دارد ، دارای صدادهی بسیار نزدیکی با طبلا است و در سازبندی موسیقی ایرانی دارای رنگ جدید و خوبی نیز هست.
[/av_textblock]

[av_gallery ids=’400,401,402,403,404,405,406,408,409,410,411,412,413,414,415,416,417,418,419,420,421,422,423′ style=’thumbnails’ preview_size=’portfolio’ crop_big_preview_thumbnail=’avia-gallery-big-crop-thumb’ thumb_size=’portfolio’ columns=’5′ imagelink=’lightbox’ lazyload=’avia_lazyload’]

نوشته شده در

ساز درام

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
درام

درامز یا درام (به انگلیسی: Drum) که در زبان فارسی به معنی طبل است، در زبان انگلیسی معادل «Drum Kit» به معنی مجموعه‌ای از طبل‌ها، سنج‌هایی که روی پایه نصب می‌شود و گاهی، دیگر سازهای کوبه‌ای است که در کنار هم یک ساز واحد و مستقل را تشکیل می‌دهند. این مجموعه از ساز، معمولاً در موسیقی جاز، راک، بلوز و پاپ کاربرد دارد. اجرای آن به وسیله ابزارهایی مانند چوب و پدال‌هایی که در قسمت پایین سازها قرار دارد با دست و پا نواخته می‌شود و به نوازنده آن درامِر می‌گویند.

اجزا درام

مجموعه ای از سازهای اصلی درام که در سبک‌های مختلف موسیقی تغییر پذیر است و ممکن است با ترکیبات دیگری از سازهای کوبه ای یا تلفیقی از سازهای آکوستیک و کوبه ای الکترونیک اجرا شود.
طبل بزرگ (Bass drum)
طبل فلور (Floor tom)
طبل کوچک (Snare drum)
تام-تام (Tom-tom drum)
جفت سنج (Hi-hat)
سنج کراش (Crash cymbal)
سنج راید (Ride cymbal)
سنج اسپلش (Splash cymbal)
سنج چینی (China cymbal)
[/av_textblock]

[av_gallery ids=’444,445,446,447,448,449,450,451,452,453,454,455,456,457,458,460,461′ style=’thumbnails’ preview_size=’portfolio’ crop_big_preview_thumbnail=’avia-gallery-big-crop-thumb’ thumb_size=’portfolio’ columns=’5′ imagelink=’lightbox’ lazyload=’avia_lazyload’]

نوشته شده در

ساز طبل

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
ساز طبل

طبل نوعی ساز موسیقی از دسته سازهای کوبه‌ای است. طبل تشکیل شده از حداقل یک پوسته، به نام پوسته طبل، که به منظور ایجاد صدا بر روی بدنه آن کشیده شده‌است. طبل یکی از قدیمی‌ترین و پرکاربردترین سازهای دنیا به‌شمار می‌رود، و طرح اولیه آن طی صدها سال بدون هیچ تغییری ثابت مانده‌است.

ساختار طبل

دهانه بدنه که پوسته طبل بر روی آن کشیده می‌شود به‌طور ثابت دایره می‌باشد، اما شکلِ دیگر قسمت‌های آن بسیار گوناگون است. در موسیقی سنتی غرب، رایج‌ترین شکل آن استوانه است. سر دیگر طبل ممکن است باز باشد یا روی آن هم پوسته کشیده باشند، که به آن طبل دوسر می‌گویند. معمولاً در بین دو سر این نوع طبل‌ها حفره‌ای ایجاد می‌کنند تا صدا تشدید شود.

در گذشته طبل به جز کاربرد در زمینه موسیقی، در ارتباطات نیز کاربرد داشته، و بعضی مواقع از آن برای فرستادن پیام نیز استفاده می‌کردند.
[/av_textblock]

نوشته شده در

ساز دهل

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
ساز دهل

دُهُل نام یکی از سازهای کوبه ای موسیقی است. دهل طبلی بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد، است. در متن‌های مختلف نام آن، داول، تاول و داوول آمده‌است.

ویژگی ساز دهل

شکلی از آن به همراه سرنا در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده، دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو مضراب مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام چنگال و از یک طرف با چوب باریکتری به نام دیرک نوازند. البته در نواحی جنوبی ایران مانند هرمزگان و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند. در سیستان و خراسان دهل را به کمک یک دست که به دو انگشت آن دو قطعه چوب نسبتاً بلند بطول حدوداً ده سانتیمتر بسته شده و در دست دیگر به کمک یک چوب قوس دار مخصوص می‌نوازند. این ساز به همراه سرنا به ویژه در مراسم عروسی و شادی استفاده شده و بسیار اهمیت دارد.

تاریخچه دهل

دهل در خاورمیانه و به ویژه ایران دارای گونه‌های فراوان محلی است. برای نمونه در جنوب ایران گونه‌های زیادی از دهل وجود دارد مانند پیپه، جفه، پونکه و تویری. دهل یا دول در بین سیستانی‌ها به گفته کارشناسان موسیقی فولکلور ومقامی بنیادفرهنگی نیمروز همواره با ساز یا سرنا نواخته می‌شود که پوست استفاده شده در دهل زابلی یک طرف از پوست گوسفند ویک طرف از پوست بز است وسرنا نیز از چوب گردو بیشتر استفاده می‌شود البته سرنا و دهل که در شب نواخته می‌شود با آن که در روز استفاده می‌شود تفاوت‌هایی در نوع پوست وچوب است.
[/av_textblock]

نوشته شده در

ساز طبله

[av_textblock size=” font_color=” color=”]
ساز طبله

طبله نوعی ساز موسیقی از خانواده سازهای کوبه‌ای است که در موسیقی افغانستان، هندوستان نواخته می‌شود.

طبله از دو طبل دستی تشکیل شده که در اندازه و آوا متفاوت‌اند. طبل کوچکتر را «دایان» نامیده و با دست مسلط تر (معمولاً راست) می‌نوازند. طبل بزرگتر «بایان» نام دارد و با دست دیگر نواخته می‌شود. این طبل صدای بم تری تولید می‌کند. دایره تیره رنگ میان هر طبل «سیاهی» نام دارد و معمولاً از خمیری تیره رنگ ساخته می‌شود.

طبله یک ساز ضربی کلیدی در موسیقی شبه قاره و افغانستان است. معمولاً هر تک‌نوازی‌ای با همراهی طبله صورت می‌گیرد و در همه اجراهای آوازی هم یک یا دو طبله‌نواز حضور دارند. طبله‌نوازان گاهی در قطعات موسیقی قیامت می‌کنند، یعنی با چنان سرعت و مهارتی می‌نوازند که نمی‌شود باور کرد این صدا از انگشتان دو دست و دو طبل کوچک درآمده است.
[/av_textblock]

نوشته شده در

ساز تنبک

آموزش ساز تنبک

تنبک

برای روستایی به همین نام، تنبک (کنگان) را ببینید.
تنبک (تمبک، دمبک، دندونک و ضَرب) یکی از سازهای کوبه‌ای ایرانی است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌شکل محسوب می‌شود که از این خانواده می‌توان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد.

ساختمان تنبک

بدنهٔ تنبک را در گذشته از جنس چوب، سفال و گاهی هم فلز می‌ساختند، لیکن امروزه از جنس چوب می‌سازند. تنبک از بخش‌های زیر تشکیل شده‌است:

پوست
دهانهٔ بزرگ
تنه
پا
گلویی (نفیر)
دهانهٔ کوچک (کالیبر)

از حلقه در انگشت‌های وسطی دستان می‌توان با زدن روی پوست دهانه بزرگ چسبیده به تنه و شیارهای روی تنه با کشیدن حلقه‌ها اصوات و شیرین کاری‌های متنوع و جالبی اجرا کرد.

پیشینه تنبک

پیشینه تنبک با نام‌های پهلوی دمبلک به پیش از اسلام می‌رسد و بنابر نظر دکتر معین دمبک صورت دگرگون‌شدهٔ همین نام است.

تنبک در چند دههٔ اخیر پیشرفت چشم‌گیری کرده و حتی به عنوان سازی تکنواز و مستقل نیز مطرح شده‌است.

ریشه نام تنبک

دربارهٔ وجه تسمیه این ساز، هنوز یک رای نهایی حاصل نشده‌است. بهمن رجبی معتقداست که نام این ساز در اصل تنبک بوده و تبدیل آن به تمبک به دلیل قلب حرف «ن» ساکن به «م»، قبل از حرف «ب» است؛ مثل اتفاقی که در تلفظ واژهٔ «شنبه» می‌افتد. (تنبک و نگرشی به ریتم از زوایای مختلف نوشته بهمن رجبی) اما گروهی دیگر اعتقاد دارند که صورت «تنبک» منشاء منطقی نداشته و به همین دلیل به اشتباه در میان مردم رواج یافته‌است. اما در نوازندگی این ساز از تکنیک‌هایی به نام‌های «تُم»، «بک»، «پلنگ» و «ریز» استفاده می‌شود؛ بنابراین چندان بعید نیست اگر نامگذاری «تمبک» بر اساس همین اسامی صورت گرفته باشد. از دیدگاه زبان‌شناسان واژه Tambourine که در زبان‌های اروپایی برای تمبک به کار می‌رود از واژهٔ تنبور پهلوی وام گرفته شده‌است.

نوازندگان شاخص (قدما و معاصر) تنبک

از قدما می‌توان از حاجی خان ضرب گیر ، عیسی آقا باشی، رضاقلی خان نوروزی، ابوالحسن صبا (معلمِ حسین تهرانی)، مسعود خان، شعبان قناری ،مهدی قیاسی، رضا روانبخش و عبدالله دوامی نام برد.

و از معاصرین:

حسین تهرانی
جهانگیر ملک
امیر ناصر افتتاح
بهمن رجبی
ناصر فرهنگ فر
محمد اسماعیلی
مرتضی اعیان
داریوش رفیعی
امیر بیداریان نژاد
ملوک ضرابی
جمشید محبی
داریوش زرگری
نوید افقه
همایون شجریان
پژمان حدادی
محسن کثیرالسفر
حمید قنبری
فربد یداللهی
تکنیک های تنبک نوازی | آموزش ساز تنبک | آموزش تنبک نوازی کودکان | آموزش تنبک نوازی مقدماتی | تنبک نوازی مبتدی | ساز تنبک | کتاب آموزش تنبک | فیلم آموزش تنبک

نوشته شده در

ساز دف

ساز دف

دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند. این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است.

ویژگی ساز دف

چنان‌که از کتاب‌های موسیقی و نوشته‌ها و اشعار برمی‌آید، در دوره اسلامی ایران، این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار می‌بردند. در کتاب‌های لغت در معنی دف یا دایره می‌نویسند: آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقه‌ها آویزند. در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد روی دف پوست آهو می‌کشیدند.

در قدیم دف یا دایره کوچک را که چنبر آن از روی و برنج ساخته می‌شد خمک یا خمبک می‌گفتند. به دست زدن با وزن و به‌اصطلاح بشکن زدن هم خمک یا خمبک می‌گفتند.

دف‌هایی هم بوده که بر چنبر آن زنگ تعبیه می‌کردند و می‌نواختند. زنگ‌های دف را جلاجل می‌گفتند. در دورهٔ اسلامی به کسانی که دف یا دایره می‌نواختند جلاجل‌زن می‌گفتند.

در ایران کهن، جلاجل وسیله‌ای بیضی‌شکل و بزرگ بود که زنگ‌هایی بر آن می‌بستند و در جنگ‌ها به کار می‌بردند و ظاهراً صدای مهیبی داشته‌است.

دفی را که بر آن زنجیر تعبیه می‌کنند دف زنگی می‌گویند.

تاریخچهٔ حضور دف در موسیقی

در دوران پیش از اسلام دف در موسیقی ایرانی و کُردی حضور داشته به‌طوری‌که رد پای ریتم‌های آن هنوز در موسیقی کردی وجود دارد، اما با ورود اسلام به‌دلیل حرام بودن موسیقی این ساز جهت بقای خود در خانقاه‌ها و تکایای کردستان بست نشست و برای بیش از ۱۳ قرن در خانقاه‌های کردستان همدم دراویش کردستان شد و با ذکر و سماء آنها آمیخته شد بطوریکه ذکرها در هر مقامی با ریتم خاص خود در دف همراه هستند و بعبارتی هر ذکری مقام خود را دارد که مقام‌های دف نام دارند. مقام‌های دف در طرایق کسنزانی و قادری و دیگر طرایق از ۷ تا ۱۰ مقام اصلی هستند. این بست نشینی دف تا سال ۱۳۵۳ ادامه داشت تا این که به اهتمام محمدرضا لطفی و با زحمات بیژن کامکار این بست به پایان رسیده و در این سال پس از قرن‌ها در اجراهای عمومی و در موسیقی غیرعرفانی استفاده شد.

گسترهٔ جغرافیایی استفاده از دف

از این ساز در قاره آسیا بیش از مناطق دیگر جهان استفاده می‌کنند و هر کشوری به فراخور حال و هوای موسیقی خود، از آن استفاده می‌کنند. کاربرد دف به ویژه در خاورمیانه از سایر جاها بیشتر است. در کشورهای عربی همچون عربستان و عمان و کشورهای دیگری چون ترکیه، عراق و آذربایجان از جمله جاهاییست که دف رواج دارد. پس از آنکه تمبک مجلسی شد به تدریج جای دف را گرفت و از رونق دف کاست و دف را بیشتر در شهرهای کوچک و قصبات در مجالس عیش و سرور به کار می‌بردند به ویژه در کردستان و آذربایجان بسیار متداول بود و نوازندگان ماهر داشت. در سال‌های اخیر، دف‌نوازی در بیشتر شهرهای ایران رایج‌تر شده‌است و هنر آموزان به آموختن آن روی آورده‌اند. در کردستان و به ویژه در استان کردستان و استان کرمانشاه دف‌نوازی در میان مردم جایگاه خاصی دارد. رواج بسیار زیاد دف در کردستان به دلیل وجود آیین‌های عرفانی در این ناحیه است. پیروان طریقت قادریه و آیین یارسان از گروه‌هایی هستند که از این ساز در مراسم‌های عرفانیِ خود استفاده می‌کنند. به همین خاطر، بسیاری از مردم کردستان آشنایی مقدماتی با دف دارند. همچنین، به دلیل حلال شمرده شدن دف در دین اسلام پیروان سایر طریقت‌ها، از جمله نقشبندیه، از دف استفاده می‌کنند. مراسم‌های مولودخوانی از دیگر مراسم‌هایی است که مردم کردستان در آن دف‌نوازی می‌کنند. از نوازندگان صاحب‌سبک دف می‌توان بیژن کامکار و مسعود حبیبی را نام برد. کامکار نقش به‌سزایی در شخصیت دادن به این ساز در موسیقی اصیل ایرانی ایفا کرده‌است.

ساختمان دف

کلاف اصلی دف، بدنه‌ای استوانه‌شکل و کوتاه از جنس چوب است که در یک طرف آن استوانه، پوست حیوانات یا پلاستیک کشیده شده‌است (بهترین نوع دف، با پوست حیوانات و در فصل بهار ساخته می‌شود). ابتدا و انتهای قاب اصلی با برش زاویه‌دار (اصطلاحاً برش فارسی) به هم چسبیده می‌شوند و ضخامت یک سمت از کلاف با تراشیدن چوب کمتر شده و پوست با سریش روی این لبه می‌چسبد و با گل‌میخ محکم می‌شود.

ساختمان دف را می‌توان به اجزای زیر تقسیم کرد:

کلاف اصلی
پوست
حلقه‌ها
گل‌میخ‌ها

کمانه
کمانه حلقه‌ای چوبی است با عرض ۵ الی ۶٫۵ سانتی‌متر (تفاوت در اندازه به دلیل تفاوت در اندازه دستان نوازندگان این ساز است و اینکه این ساز برای دستان خانم‌ها نیز مناسب باشد) با دایره‌ای به قطر ۵۰ الی ۵۵ سانتی‌متر که کمتر به اندازه‌های کوچکتر یا بزرگتر دیده می‌شود. ضخامت چوب از طرف پوست، به ۲ الی ۳ میلیمتر و از طرف پشت به ۱٫۵ سانتی‌متر می‌رسد. در صورتی که کمانه به شکل دایره ساخته شده و از تقارن کامل برخوردار باشد و پوست از طرفین یکسان کشیده شود، ساز صدای بسیار مطلوبی خواهد داشت. روی قسمت پشت چوب، یک فرو رفتگی ایجاد می‌گردد که محل استقرار انگشت شست می‌باشد و اصطلاحاً آنرا شستی می‌گویند. کمانه دو گونه است.

کمانهٔ یک‌کمه
از چوبی با قطر ۱٫۵ سانتی‌متر تهیه می‌شود. دو سر چوب را طوری به یکدیگر متصل می‌کنند که به شکل دایره شود. این نوع کمانه، کمتر بر اثر فشار پوست کج می‌شود و از نظر وزن، نسبت به نوع دیگر، سبک‌تر است.
کمانهٔ دوکمه
از دو چوب با قطری در حدود نیم سانتی‌متر که روی هم پرس شده‌اند ساخته می‌شود. این نوع کمانه سنگین‌تر است، اما در برابر فشار پوست مقاوم‌تر است.

پوست مصنوعی ساز دف

پوست مصنوعی نسبت به پوست‌های طبیعی خواصی دارد که از جملهٔ آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

داشتن کوک ثابت
قابلیت کوک با نت برای هر دف معین
یک‌دستی ضخامت سطح پوست دف
یک‌دستی کشش و یک‌دستی مواد سازنده در کل پوست
عدم جذب رطوبت در نتیجهٔ عدم تغییر حالت بر اثر آن
عدم تغییر کوک در حال اجرا
تاب برنداشتن کمانه به دلیل کشش یکسان پوست
صدای استانداردشده همانند سازهای ارکستر و سمفونیک
تجزیه نشدن توسط باکتری‌ها و میکروب‌ها
نداشتن بوی نامطبوع
عدم ایجاد بیماری و حساسیت
عدم افت ارزش ساز به دلیل عدم افت کیفیت پوست آن
پرطرفدارتر از سازهایی با پوست طبیعی

پوست طبیعی ساز دف

برای ساختن دف با پوست طبیعی، از پوست حیواناتی همانند گوسفند، بز، آهو و میش استفاده می‌گردد. پوست مناسب پوستی است که کهنه باشد. برای امتحان، اگر به پوستی آب بزنیم و از آن بوی نامطبوع ساطع نشود، پوست کهنه است.

پوست باید به خوبی دباغی شده باشد، یعنی ضخامت تمام نقاط آن یکسان باشد. برای دباغی پوست نباید از موادی همانند آهک که در صنایع چرم سازی به کار می‌رود، استفاده شود. بلکه باید در آب خوابانده شود و به مرور زمان موها را از پوست جدا نمود. آهک و مواد شیمیایی که در چرم سازی به کار می‌رود، چربی پوست را از بین می‌برند و در صدای آن تأثیر بدی می‌گذارند.

پوست دف را نباید خیلی گرم کرد چون احتمال پاره شدن پوست وجود دارد. در ضمن، ممکن است در اثر کشیدگی زیاد پوست، کمانه کج شود. گرم کردن پوست، باعث خشک شدن چربی پوست شده و ساز را بد صدا می‌کند. حتی‌الامکان نباید به پوست دف آب زد؛ چراکه در درازمدت، بر کیفیت صدای آن اثرگذار است.

اگر پوست دف بر اثر گرمیِ هوا یا آفتاب بسیار کشیده شود، می‌توان آن را از طرف پوست روی زمین صاف یا موزاییک‌شده گذاشت تا رطوبت زمین را آهسته‌آهسته به خود جذب کند.

پوست را نباید روی آتش گرم کرد. برای گرم کردن پوست باید از هوای خشک، آفتاب یا تشک برقی استفاده کرد. اگر هیچ‌کدام از موارد در دسترس نبود، ناگزیر از هیتر برقی یا آتش استفاده می‌شود. لازم است ذکر شود که در این روش، احتمال وقوع شوک حرارتی، پاره شدن پوست، خشک شدن چربی پوست و در نهایت پاره شدن پوست را به همراه دارد. برای جلوگیری از این مورد، باید دف را به فاصله مناسبی از آتش گرفت. باید دف را دایماً بر روی حرارت بچرخانیم تا پوست بتدریج منقبض شود. با دست دما را کنترل می‌کنیم و اگر در جایی دمای پوست از حد مطبوع بیشتر باشد، دف را به صورت رفت و برگشتی (بادبزنی) حرکت می‌دهیم تا آن جایی که دف انقباض لازم را کسب کند.

حلقه‌ها

در جدار داخل کمانه، میخ‌ها قلاب مانندی تعبیه می‌گردد که روی آنها حلقه‌های فلزی ۳تایی یا ۴تایی و با فاصله ۳ سانتی‌متر از پوست و ۱ سانتی‌متر از دسته پهلویی نصب می‌گردند. این حلقه‌ها را با نام دیگری چون جلاجل نیز می‌شناسند.

گل میخ‌ها

به منظور مهار کردن و نگاه داشتن پوست روی کمانه در قسمت پشت، روی ضخامت ۵/۱ سانتی‌متری، کمانه پوست را به وسیلهٔ میخ‌های سر تخت (شبیه به پونز) مهار می‌کنند.

نوازندگان دف

از نوازندگان به نام دف در ایران می‌توان بیژن کامکار و مسعود حبیبی را نام برد. هژار زهاوی از نوازندگان بنام بین‌المللی است.
قیمت دف ارزان | مشخصات دف خوب | بهترین مارک دف | خرید دف | فروش دف | کارگاه ساخت دف | قیمت دف | بهترین مدل دف | آموزش ساخت دف | جنس پوست دف | توضیحات مختصر و مهم در مورد ساز دف | ساز دف

نوشته شده در

ساز کاخن

کاخون یا کاخُن

کاخون یا کاخُن (به اسپانیایی: Cajón) تلفظ:[kaˈxon] نوعی ساز کوبه‌ای است.
کاخن لغتی اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است که به نوعی ساز کوبه‌ای اطلاق می‌شود.

نوازنده کاخن بر روی آن می‌نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می‌کوبد، صدا تولید می‌کند.

همچنین از ابزارهای نوازندگی دِرام و دیگر سازهای پرکاشن نظیر مَلِت‌ها(mallets)، استیک‌ها(sticks) و بِراش‌ها(brushes) در نواختن کاخن هم استفاده می‌شود.

کاخن عمدتاً در موسیقی آفرو-پِرویی و همین‌طور سبک‌های معاصر فلامنکو و جَز(جاز) مورد استفاده قرار می‌گیرد. اصطلاح کاخن به سایر آلات کوبه‌ای جعبه‌ای شکل مورد استفاده در موسیقی آمریکای لاتین مانند cajón de rumba (مورد استفاده در موسیقی رومبای کوبایی) و cajón de tapeo (مورد استفاده در موسیقی محلی مکزیک) اطلاق می‌شود.

تاریخچه کاخن
کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است.
در ابتدا کولی‌های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه‌های میوه ریتم اجرا می‌کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد.

کاخن از اواخر قرن هجدهم میلادی، توسط آفرو-پرویی‌ها (آفریقایی تبارهای پرو) مورد استفاده قرار می‌گرفت. بردگان غرب و مرکز آفریقا که به آمریکا آورده شدند، اصیل‌ترین وارثان کاخن هستند.

در حال حاضر این ساز در سراسر قاره آمریکا، فیلیپین و اسپانیا رایج است. کاخن در دوران برده‌داری در کشور پرو توسعه یافت و تا سال ۱۸۵۰ به اوج محبوبیت رسید. در سال‌های پایانی قرن ۱۹میلادی نوازندگان کاخن، تغییراتی در ساختار و صدادهی این ساز به وجود آوردند. پس از دوران برده داری کاخن در بین دیگر ساکنین آمریکای لاتین از جمله سفیدپوستان (نسل‌های بعدی استعمارگران اروپایی) نیز رواج پیدا کرد…

ساختار کاخن
کاخن جعبه‌ای چوبی به شکل مکعب مستطیل ایستاده‌است که 4 طرف آن با تخته‌های چوبی به ضخامت ۰٫۵ تا ۰٫۷۵ اینچ (۱٫۳ تا ۱٫۹ سانتی‌متر) و سطح اصلی آن که تاپا(tapa) نام دارد با تخته سه‌لا ساخته شده‌است.

در قسمت پشت کاخن (و گاهی اوقات در سمت چپ یا راست آن) حفره صدا(sound hole) قرار دارد.

کاخن در اصل فقط جعبه‌ای چوبی بود اما در حال حاضر امکانات بیشتری بر روی آن قرار گرفته‌است. پایه‌های لاستیکی یا پلاستیکی و انواع فنرها و اِسنرها(snares) که برای ایجاد صدایی زنگدار در داخل و پشت تاپا نصب می‌شود.

کاخن‌ها در طیف گسترده‌ای از مدل‌ها و قیمت‌ها در دسترس هستند.
کاخون چیست | کاخن چگونه ساخته میشود | کاخن چی بخریم | کاخن چیه | آموزش کاخن جلسه دوم | کاخن دی جی | آموزش کاخن جلسه اول | کاخن جدید | آموزش آنلاین کاخن | ریتم های کاخن | ساز کاخن | کتاب آموزش کاخن

نوشته شده در

تنبک نوازی مبتدی

تنبک نوازی مبتدی

تنبک نوازی مبتدی

تکنیک های تنبک نوازی | آموزش ساز تنبک | آموزش تنبک نوازی کودکان | آموزش تنبک نوازی مقدماتی | تنبک نوازی مبتدی | ساز تنبک | کتاب آموزش تنبک | فیلم آموزش تنبک

نوشته شده در

تکنیک های تنبک نوازی

تکنیک های تنبک نوازی

تکنیک های تنبک نوازی


آموزش تنبک نوازی توسط جناب استاد بابک خواجه نوری www.khajehnori.ir

تکنیک های تنبک نوازی | آموزش ساز تنبک | آموزش تنبک نوازی کودکان | آموزش تنبک نوازی مقدماتی | تنبک نوازی مبتدی | ساز تنبک | کتاب آموزش تنبک | فیلم آموزش تنبک

نوشته شده در

آموزش ساز تنبک

آموزش ساز تنبک

آموزش ساز تنبک

تکنیک های تنبک نوازی | آموزش ساز تنبک | آموزش تنبک نوازی کودکان | آموزش تنبک نوازی مقدماتی | تنبک نوازی مبتدی | ساز تنبک | کتاب آموزش تنبک | فیلم آموزش تنبک

نوشته شده در

آموزش تنبک نوازی کودکان

آموزش تنبک نوازی کودکان

آموزش تنبک نوازی کودکان

تکنیک های تنبک نوازی | آموزش ساز تنبک | آموزش تنبک نوازی کودکان | آموزش تنبک نوازی مقدماتی | تنبک نوازی مبتدی | ساز تنبک | کتاب آموزش تنبک | فیلم آموزش تنبک

نوشته شده در

آموزش تنبک نوازی مقدماتی

آموزش تنبک نوازی مقدماتی

آموزش تنبک نوازی مقدماتی

تکنیک های تنبک نوازی | آموزش ساز تنبک | آموزش تنبک نوازی کودکان | آموزش تنبک نوازی مقدماتی | تنبک نوازی مبتدی | ساز تنبک | کتاب آموزش تنبک | فیلم آموزش تنبک

نوشته شده در

آموزش تنبک نوازی حرفه ای

آموزش تنبک نوازی حرفه ای

 

آموزش تنبک نوازی حرفه ای


 

نوشته شده در

تنبک نواختن

تنبک نواختن

تنبک نواختن

دانلود کتاب آموزش تنبک | آموزش آنلاین تنبک | ریتم های تنبک | آموزش تنبک زدن | آموزش نواختن تنبک | تنبک نوازی | تنبک نواختن | آموزش تنبک نوازی حرفه ای

نوشته شده در

تنبک نوازی

تنبک تکنوازی

تنبک نوازی

دانلود کتاب آموزش تنبک | آموزش آنلاین تنبک | ریتم های تنبک | آموزش تنبک زدن | آموزش نواختن تنبک | تنبک نوازی | تنبک نواختن | آموزش تنبک نوازی حرفه ای

نوشته شده در

آموزش نواختن تنبک

آموزش نواختن تنبک

آموزش نواختن تنبک

دانلود کتاب آموزش تنبک | آموزش آنلاین تنبک | ریتم های تنبک | آموزش تنبک زدن | آموزش نواختن تنبک | تنبک نوازی | تنبک نواختن | آموزش تنبک نوازی حرفه ای

نوشته شده در

آموزش تنبک زدن

آموزش تنبک زدن

آموزش تنبک زدن

دانلود کتاب آموزش تنبک | آموزش آنلاین تنبک | ریتم های تنبک | آموزش تنبک زدن | آموزش نواختن تنبک | تنبک نوازی | تنبک نواختن | آموزش تنبک نوازی حرفه ای

نوشته شده در

ریتم های دف

ریتم های دف

آموزش دف زدن | دف نوازی استاد بابک خواجه نوری | فیلم آموزش دف | کتاب آموزش دف | ریتم های دف | آموزش آنلاین دف | آموزش ریتم ۴/۴ دف | اصول دف زدن | نحوه ی در دست گرفتن دف | تکنیک ریز در دف | آموزش ریز زدن دف | کلاس آموزش دف

نوشته شده در

ریتم های تنبک

ریتم های تنبک

ریتم های تنبک

دانلود کتاب آموزش تنبک | آموزش آنلاین تنبک | ریتم های تنبک | آموزش تنبک زدن | آموزش نواختن تنبک | تنبک نوازی | تنبک نواختن | آموزش تنبک نوازی حرفه ای

نوشته شده در

آموزش آنلاین دف

آموزش آنلاین دف

آموزش آنلاین دف امکان پذیر است؟

اولین سئوالی که توسط هنرجویان موسیقی امروزه مطرح می گردد. در دنیای کنونی، با افزایش سرعت اینترنت، همچنین پیشرفت تکنولوژی و امکانات جذاب استفاده از این بستر، مانند لپ تاپ یا گوشی های هوشمند، شیوه‌ های آموزشی نیز متحول شده اند. در دنیای کنونی، سرعت گسترش دانش و مهارت به شدت افزایش یافته است به حدی که یکی از این روش های نوین و پر طرفدار برای انتقال فرهنگ و هنر موسیقی، آموزش موسیقی آنلاین از طریق بستر اینترنت و حذف محدودیتهای جغرافیایی و زمانی می باشد.

در این روش، آموزش در محیط های جدا از هم صورت می گیرند. برگزاری کلاس به شکل ارتباط دوطرفه و تنها محدود به اینترنت و دوربین وب کم ، بین مدرس و هنرجو می باشد. در واقع در آموزش موسیقی آنلاین، جلسه ویدئویی بین مدرس و هنرجو بر گزار می گردد.

آموزش دف را از کجا آغاز کنیم؟

دف یکی از سازهای پرطرفدار ایرانی است و در میان بانوان ایرانی بسیار رواج پیدا کرده و بسیار محبوب می باشد. آموزش ساز دف برای تمامی سنین امکان پذیر است. و علاوه بر اینکه بعنوان تفریح محسوب می شود می تواند موجب تقویت حافظه و افزایش توانایی های ذهنی گردد. ساز دف نیز مانند تنبک از سازهای کوبه ای م باشد که نقشی مهمی در اجراهای گروهی و همراهی با سازهای دیگر دارد. از جمله دف نوازان معروف می توان به بیژن کامکار اشاره کرد.
آموزش دف زدن | دف نوازی استاد بابک خواجه نوری | فیلم آموزش دف | کتاب آموزش دف | ریتم های دف | آموزش آنلاین دف | آموزش ریتم ۴/۴ دف | اصول دف زدن | نحوه ی در دست گرفتن دف | تکنیک ریز در دف | آموزش ریز زدن دف | کلاس آموزش دف

نوشته شده در

آموزش آنلاین کاخن

 

آموزش آنلاین کاخن

آموزش آنلاین کاخن امکان پذیر است؟

اولین سئوالی که توسط هنرجویان موسیقی امروزه مطرح می گردد. در دنیای کنونی، با افزایش سرعت اینترنت، همچنین پیشرفت تکنولوژی و امکانات جذاب استفاده از این بستر، مانند لپ تاپ یا گوشی های هوشمند، شیوه‌ های آموزشی نیز متحول شده اند. در دنیای کنونی، سرعت گسترش دانش و مهارت به شدت افزایش یافته است به حدی که یکی از این روش های نوین و پر طرفدار برای انتقال فرهنگ و هنر موسیقی، آموزش موسیقی آنلاین از طریق بستر اینترنت و حذف محدودیتهای جغرافیایی و زمانی می باشد.

در این روش، آموزش در محیط های جدا از هم صورت می گیرند. برگزاری کلاس به شکل ارتباط دوطرفه و تنها محدود به اینترنت و دوربین وب کم ، بین مدرس و هنرجو می باشد. در واقع در آموزش موسیقی آنلاین، جلسه ویدئویی بین مدرس و هنرجو بر گزار می گردد.

آموزش کاخن را از کجا آغاز کنیم؟

در ابتدا باید بدانید که برای نواختن ساز کاخن سه سبک مختلف وجود دارد :

1- سبک کوبا
2- سبک پرو
3- سبک فلامینکو (اسپانیایی)

اگر بصورت ساده بخواهیم کمی در رابطه با سبک های نوازندگی در ساز کاخن بیشتر توضیح دهیم می توان گفت که سبک های مختلف کمی از لحاظ  اجرا و از لحاظ ریتم و آهنگ با هم متفاوت می باشد که در رابطه با این موضوع در مطالب آموزشی بعدی بیشتر صحبت خواهیم کرد و فعلا نیازی نیست درگیر این موضوع شوید و بعد از گذراندن دوره های مقدماتی بیشتر با این موضوع آشنا خواهید شد اما این نکته لازم است که بدانید شیوه آموزش ما در این ساز با تمام سبک ها می باشد.

کاخون چیست | کاخن چگونه ساخته میشود | کاخن چی بخریم | کاخن چیه | آموزش کاخن جلسه دوم | کاخن دی جی | آموزش کاخن جلسه اول | کاخن جدید | آموزش آنلاین کاخن | ریتم های کاخن | ساز کاخن | کتاب آموزش کاخن

نوشته شده در

آموزش آنلاین تنبک

آموزش آنلاین تنبک

آموزش آنلاین تنبک

آموزش آنلاین تنبک امکان پذیر است؟

اولین سئوالی که توسط هنرجویان موسیقی امروزه مطرح می گردد. در دنیای کنونی، با افزایش سرعت اینترنت، همچنین پیشرفت تکنولوژی و امکانات جذاب استفاده از این بستر، مانند لپ تاپ یا گوشی های هوشمند، شیوه‌ های آموزشی نیز متحول شده اند. در دنیای کنونی، سرعت گسترش دانش و مهارت به شدت افزایش یافته است به حدی که یکی از این روش های نوین و پر طرفدار برای انتقال فرهنگ و هنر موسیقی، آموزش موسیقی آنلاین از طریق بستر اینترنت و حذف محدودیتهای جغرافیایی و زمانی می باشد.

در این روش، آموزش در محیط های جدا از هم صورت می گیرند. برگزاری کلاس به شکل ارتباط دوطرفه و تنها محدود به اینترنت و دوربین وب کم ، بین مدرس و هنرجو می باشد. در واقع در آموزش موسیقی آنلاین، جلسه ویدئویی بین مدرس و هنرجو بر گزار می گردد.

آموزش تنبک را با شناخت ساز و چطور نواختن آن آغاز کنید

آموزش تنبک را با شرح مختصری از پیشینه ساز آغاز کنید. تنبک یا همان ضرب یکی از سازهای معروف کوبه‌ای ایرانی است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌ شکل محسوب می‌شود که از این خانواده می‌توان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در افغانستان اشاره کرد. بدنهٔ تنبک را در گذشته از جنس چوب، سفال و گاهی هم فلز می‌ساختند، لیکن امروزه از جنس چوب می‌سازند. تنبک از قسمت‌های زیر تشکیل شده است:

پوست
دهانهٔ بزرگ
تنه
پا
گلویی (نفی)
دهانهٔ کوچک (کالیبر)

تنبک خوب چه مشخصاتی دارد؟

باید چوب ساز تنبک فاقد گره، ترک و زدگی باشد وهمچنین توپر و سنگین باشد. باید دقت کنید که یک تکه بودن چوب بسیار مهم است و نباید از چند نوع چوب به هم چسبیده ساخته شده باشد. دقت داشته باشید که رنگ چوب نقشی در کیفیت ساز ندارد و کیفیت چوب رو باید حس کرد. پوست تنبک باید کاملا سالم و فاقد زدگی باشد و وقتی روی پوست فشار وارد کنید نباید بیشتر از چند میلیمتر پایین برود. به عبارت دیگر پوست باید خوب روی ساز کشیده شده باشد و شل نباشد.
دانلود کتاب آموزش تنبک | آموزش آنلاین تنبک | ریتم های تنبک | آموزش تنبک زدن | آموزش نواختن تنبک | تنبک نوازی | تنبک نواختن | آموزش تنبک نوازی حرفه ای